Weer op pad

Vrijdag 12 augustus gaan Theo en ik weer op pad. Dit keer niet naar Santiago de Compostela, maar het Pelgrimspad Limburg en de Vennbahn naar Luxemburg. De terugroute is nog niet bepaald, maar zondag 21 augustus zullen we na ongeveer 850 km weer thuis zijn. Dit jaar een korte maar zeker geen saaie route door Limburg en de Ardennen.

Willen jullie ons weer volgen, kijk dan op onderstaande link en meldt je eventueel aan, je krijgt weer een melding als er nieuws is.

http://hilverts.net/meerdaagse-tocht-1/

Weer thuis

De tent van Theo was gistermorgen gelukkig droog en met de MSR tenten kan je zonder buitentent heel goed gebruiken en konden we vroeg opbreken en ontbijten. We gaan de fietsen bij hotel Mexico inleveren voor transport naar Nederland door de firma Soetens. Dat was nog wel even spannend want normaal is er iemand aanwezig van 15.00 tot 18.00 uur, maar de receptionist heeft zaterdag aangegeven dat hij ook de fietsen in kon nemen. We werden toegelaten tot de parkeergarage waar de fietsen verzameld worden. We hebben goede voorbeelden, dus doen de fietstassen in dozen en de fietsen transport klaarmaken, dit betekent trappers eraf en het stuur een kwartslag draaien. Dan naar de receptie van het hotel waarbij dezelfde man aangeeft dat er 2 mogelijkheden zijn, ze komt wel of niet, we zijn benieuwd. Hij belt de persoon en gelukkig kan ze langskomen, ze werkt namelijk om de hoek. Ze is niet zo blij met de actie van de receptionist, maar als Victoria, zo heet ze namelijk, ziet hoe we de spullen transport klaar hebben, wordt ze toch wel blij. Binnen een half uur hebben we de formulieren ingevuld en kon ze weer naar haar normale werk. Na een kopje espresso, cafe solo of andere benamingen die de Spanjaarden er aan geven, gaan we met de bus naar het vliegveld, lekker vroeg, dus mensen kijken, maar helaas geen Nederlandse krant na 7 weken. We zien diverse wandel- en fietspelgrims die naar huis gaan en praten nog met een wandelpelgrim (Willem) die als het droog is ook terug naar huis (Heemstede) loopt, hij was 4 maanden geleden ook lopend vertrokken. We vertrekken met 20 minuten vertraging, maar we hebben denken we de wind mee, want we komen op tijd op Schiphol aan. En dan wordt je ontvangen door familie, vrienden en natuurlijk je kleinzoon Luuk. Omdat we toch wel een bijzondere prestatie geleverd hebben, krijgen we een gele trui Lotto-Jumbo model Joop Zoetemelk. Natuurlijk is het prachtig als je ook nog je kleinzoon in de armen kan sluiten en ook nog de fles mag geven. We drinken en eten nog wat samen en dan gaat iedereen naar huis en is een afscheid na 7 weken samen alles doen een bijzonder moment. Het is prachtig om zo de camino af te sluiten.

Fietsen klaar voor transport

Het camino team in geel

Eerste keer kleinzoon Luuk in mijn armen

De laatste schelp voor de kathedraal

Vandaag de laatste 30km naar Santiago de Compostela. De zon schijnt maar het is aan de kust nog behoorlijk fris en we houden tot de eerste beklimming dan ook nog de regenjas aan, maar dan kan hij ook snel uit want in ongeveer 10km moeten we naar ruim 350 meter. Dan zien we weer het prachtige uitzicht van de vorige keer, maar helaas zijn de bergwanden door een bosbrand zwart geblakerd. Voordat we naar de camping gaan, fietsen we nog even langs de fietsvervoerder en krijgen het voor elkaar de fietsen dinsdagmorgen in te kunnen leveren. Ook de campingbeheerder wil mee werken zodat we de tenten op het zonnigste plekje kunnen neerzetten, zodat ze dinsdag ook droog ingepakt kunnen worden. Alleen de winkels zijn dicht waardoor we buiten de camping moeten eten, dit keer wordt dat een wokrestaurant. Vanavond gaan we Santiago in omdat het Jacobsdag is, we hopen met veel muziek en dat wat er bij hoort. De komende dagen zal voorbereiden op de terugreis zijn, dus veel zal er niet meer te melden zijn, maar als er toch iets leuks of interessants is, zullen we de blog zeker vullen en anders hopen we dat iedereen mee genoten heeft van het verhaal zoals wij hem beleefd hebben. Tot in Nederland.

De laatste schelp voor de kathedraal 

Padron

Vandaag was het een regenachtige dag en dat is al weer een poosje geleden, dus al snel moest de regenjas aan. We komen door een heel mooie omgeving weten we van de vorige keer, maar door de lage bewolking is hier niet veel van te zien. We krijgen nog wel een beklimming van zee niveau naar 357 meter, maar de helling percentage valt gelukkig mee, dus met onze conditie een "peulenschilletje". Na 58km komen we aan in Padron de laatste stop voor de eind bestemming Santiago de Compostela. Ook meteen de eerste keer dat we als fietser tot 8 uur moeten wachten op de nog aankomende wandelpelgrims. Deze gok nemen we niet en gaan naar de privado augberghe Flavia. We slapen op een 9-persoons kamer met 5 Bulgaarse vrouwen. Volgens de legende is Jacob met zijn stenen bootje aangespoeld in Padron en vastgelegd aan een stellae, het duplicaat staat aan de oever van de rivier. Het "origineel" staat natuurlijk in de kerk.

De stellea aan de oever van de rivier 

Het "origineel" in de kerk

Vakantie

 De camino is bij het terug fietsen vanaf Finistera afgelopen en gaan we nog een paar dagen vakantie vieren. Dat betekent lekker rustig in 3 dagen terug fietsen naar Santiago. Natuurlijk zullen we dingen zien die met de camino te maken hebben, maar vandaag hebben we de kustroute naar Muros gefietst en daar komt de camino niet langs. Dus vandaag een heerlijke cafe solo gedronken op een terras bij één van de vele baaien met een zandstrandje. Wat ook heel lekker in Spanje is, zijn de bocadilles, een stokbroodje gevuld met dat wat de mens graag wil hebben op vakantie. We slapen weer op een camping, dus vanavond macaroni met voldoende groenten en vlees. Na 45km zijn we op camping La Vouga in Muros waar de vorige keer ook gestaan hebben. Alleen kunnen we deze aardige dame achter de receptie wel overtuigen dat betalen voor een fiets toch wel heel erg raar is.

Kopje café solo op het terras met mooi uitzicht 

Naar het einde

We weten dat tussen Muxia en Finistera nog wat heuvels liggen. Erg hoog zijn ze niet maar wel heel steil. Een paar beklimmingen van 14-15% moesten nog gedaan worden en gelukkig was de afstand niet zo ver. Gedeeltelijk volgen we ook de route van de wandelpelgrims en over de rio Castro hebben ze goed voor ons gezorgd, in plaats van de stapstenen is er een brug aangelegd. Omdat we ook vlak langs de kust fietsen hebben we af en toe een prachtig uitzicht op stille strandjes. Op 0km van de sterrenweg komen we na 3216km aan bij Cabo Finistera  (eind van de wereld), gezamenlijk gaan we over deze mijlpaal. Op één van de rotsen neemt een ieder even tijd om na te denken, want het is de toch wel een bijzondere plek hiervoor. Als bewijs van aankomst krijg je de Fisterana bij augberghe Municipal. We gaan naar camping Ruta Finistera in Estorde.

Stapstenen en de nieuwe brug over rio Castro 

Uitzicht op één van de stille strandjes 

Eind van de wereld 

Cabo Finistera 

Verder kunnen we niet 

Muxia

Vanmorgen alles weer op de fiets geladen voor het rondje Muxia en Finistera. Eerst de gps-track gevolgd maar dan komen we toch wel op een heel steil onverhard pad van de wandelpelgrims. Gelukkig kunnen we halverwege weer naar het ons beter bevallend asfalt, maar tot de top blijft het ongeveer 9a10%, dus de klimspieren moeten er gelijk aan geloven. Maar door deze route komen we wel over Ponte Maceira, een oude boogbrug uit de 14de eeuw. Hierdoor werd Santiago de Compostela vanuit het noorden bereikbaar. Als we het plaatsje doorgaan, worden we behoorlijk door elkaar geschud door de keienstraat waar we over moeten. We blijven dus verder de drukke provinciale weg vervolgen tot Muxia, maar ook hier zit stevig klimwerk in. In deze regio hebben we de stenen horreo's, op de foto een behoorlijk groot exemplaar.
We drinken een kopje espresso omdat het begint te regenen, we krijgen er een fles met drank bij en ze leggen uit dat het lekker in de koffie is, ik niet wetende dat het heel sterk spul is. Ook krijgen we glaasje Galicische likeur om te proeven, als het fietsen nu nog maar lukt. In Muxia bezoeken we de El Santuario de la Virgen de la Barca, een kapel die in 2013 in zijn geheel afbrandde, inmiddels gerestaureerd en we kunnen niet zien wat authentiek is. Omdat Muxia ook wordt gerekend als eind van de camino, kan je hier ook een aandenken van krijgen bij het Information de Tourisme. Tijdens het eten van pelgrimsmenu praten we een poosje met een Spaanse Pia die schrijfvriend in Nederland heeft, het was gezellig en we kwamen moeilijk van haar af. Na een 76km slapen we vanavond in een dit keer heel mooie augberghe Bella Muxia.

Ponte Maceira

Horreo in deze regio 

El Santuario de la Virgen de la Barca